La sra. Lola

Monforte desde a alma

É alí, nos límites difusos do meu entendemento, da miña razón,
onde ao caer o chumbo do meu corpo rendido
sobre uns xeonllos dobregados por un peso inmaterial,
insoportable e denso,
paralízase o Tempo,
en espera dunha nova escusa que xustifique a súa monótono camiñar.
Cando me vexo alí, só e cansado unha vez máis,
xorden de novo vellas cuestións existe o Tempo?
Ás veces albergo serias dúbidas da súa realidade,
tan só o goteo constante de novas sensacións
cuxos sentimentos, logros e derrotas,
recórdanme que, ante a dúbida da súa existencia
nace un novo día
portador doutro marabilloso segredo ávido de ser descuberto.
Monforte existe.

Baixo o capirote